Ο Μάιος ή Μάης ετυμολογείται, όπως και όλοι οι μήνες του ημερολογίου μας,
από τα λατινικά, και συγκεκριμένα από το λατινικό Maius (mensis), δηλ. μήνας
της Μαίας, μιας ρωμαϊκής θεότητας. Λαϊκή ονομασία ευρέως γνωστή δεν έχει, αν
και βρίσκω το «Κερασάρης» σε κάποιες πηγές, επειδή τότε ωριμάζουν τα κεράσια
(με το παλιό ημερολόγιο σκεφτείτε ότι πιάνει και αρχές Ιουνίου).Η πιο γνωστή παροιμία για τον Μάιο είναι μάλλον η «Ζήσε Μάη μου να φας τριφύλλι»(που είχε αρχική μορφή «Ζήσε μαύρε μου να φας τον Μάη τριφύλλι» , όπως είχαμε γράψει πρόπερσι).
Επίσης γνωστή είναι η «Στον καταραμένο τόπο τον Μάη μήνα βρέχει», που δεν την έβγαλαν βέβαια φίλοι των εκδρομών και των περιηγήσεων, αλλά αγρότες, επειδή οι βροχές του Μάη όχι μόνο δεν ωφελούν, όπως στους προηγούμενους μήνες, αλλά αντίθετα βλάφτουν τη σοδειά, εξού και «Μάης άβροχος, τρύγος άμετρος» .
Ο Μάης είναι μήνας για αγροτικές εργασίες («Τον Μάη βάζε εργάτες κι ας είν’ και ακαμάτες»), όχι όμως και για παντρειές, που θεωρείται γρουσουζιά (“Απού παντρευτεί το Μάη, κακοποδωμένα πάει» λέει μια κρητική παροιμία από ένα βιβλίο που είχα παρουσιάσει εδώ πριν από μερικά χρόνια).
Γιατί θεωρούνται γρουσουζιά οι μαγιάτικες παντρειές; Κατά πάσα πιθανότητα, επειδή στις αγροτικές κοινωνίες είναι τόσο πολλές οι δουλειές τον Μάη, που η αναστάτωση και η χαλάρωση που μοιραία φέρνει ο γάμος σε όλο το σόι και το χωριό είναι αντιπαραγωγική.
Μια άλλη εξήγηση είναι πως τον Μάη έχουν οίστρο οι
γαϊδάροι («Νάμουν το Μάη γάιδαρος, τον Αύγουστο κριάρι, όλο το χρόνο πετεινός
και γάτος το Γενάρη» λέει η παροιμία) οπότε θεωρείται ανοίκειο να παντρεύονται
κι οι ανθρώποι, αλλά νομίζω πως η εξήγηση αυτή επινοήθηκε εξηγητικά, εκ των υστέρων.
Εκτός κι αν ισχύει η απάντηση που έδωσε κάποιος ευφυολόγος (ο Μπέρναρ Σόου; ) όταν τον ρώτησαν γιατί είναι γρουσουζιά να παντρεύεται κανείς την Παρασκευή: και γιατί να αποτελεί εξαίρεση η Παρασκευή;
Ο Μάης είναι από τους λίγους μήνες (μαζί με τον Απρίλη και, έμμεσα, τον Ιανουάριο) που η πρώτη μέρα του έχει δικό της όνομα.
Η 1η του Μάη είναι η παγκόσμια μέρα των εργατών ή αλλιώς η εργατική πρωτομαγιά σε ανάμνηση της σφαγής του Χεϊμάρκετ, το 1886 στο Σικάγο, όταν η αστυνομία άνοιξε πυρ σε (αναρχικούς ως επί το πολύ) εργάτες που διαδήλωναν για το οχτάωρο χωρίς να σκέφτονται τις αρνητικές συνέπειες ενός τέτοιου μέτρου στην ανταγωνιστικότητα.
Αξίζει να σημειωθεί η αναφορά της τελευταίας παραγράφου, ότι «υπό την εντύπωσιν του κακουργήματος» Έλληνες εθελοντές (διάβαζε: ταγματασφαλίτες) «εφόνευσαν αυτοβούλως 100 άλλους κομμουνιστάς», που κι αυτοί κρατούμενοι θα ήταν.
Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση ενός από τους 200 εκτελεσμένους της Καισαριανής, του Ναπολέοντα Σουκατζίδη. Ο Σουκατζίδης, ως γερμανομαθής, εκτελούσε χρέη διερμηνέα στο στρατόπεδο Χαϊδαρίου, και διάβασε το όνομά του στον κατάλογο των διακοσίων που επρόκειτο να πάνε για εκτέλεση, Όταν ο Γερμανός διοικητής τον διάταξε να βγει από τις γραμμές των μελλοθάνατων εκείνος αρνήθηκε αν επρόκειτο να μπει κάποιος άλλος στη θέση του. Και εκτελέστηκε.
(Να μην ξεχνάμε ότι οι κρατούμενοι που εκτελέστηκαν στην Καισαριανή είχαν
πιαστεί όχι από τους Γερμανούς αλλά από το προδοτικό καθεστώς της Τετάρτης
Αυγούστου, το οποίο τούς παρέδωσε στους Γερμανούς).Το γεγονός ότι τον τελευταίο καιρό το επίσημο κράτος έχει τιμήσει τη μνήμη ενός ανύπαρκτου, κατασκευασμένου ήρωα, του Κων. Κουκίδη, του εύζωνα που δήθεν έπεσε από την Ακρόπολη τη μέρα που μπήκαν στην Αθήνα οι Γερμανοί, ενώ έχει αγνοήσει τον Σουκατζίδη, εξηγεί πολλά.
Αλλά βέβαια, όταν οι απόντες, οι δοσίλογοι και οι μαυραγορίτες έγιναν υπουργοί και πρωθυπουργοί δεν θα μπορούσαν να έχουν για ήρωα τον Σουκατζίδη - την ίδια ώρα που έστηναν στον τοίχο όσους συντρόφους του δεν πρόλαβαν να ξεκάνουν οι Γερμανοί. Οπότε, καλύτερα ο Κουκίδης που είναι και ανύπαρκτος.
ΠΗΓΗ:sarantakos.wordpress.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου