H συνταγή της κοινωνικής έκρηξης

 Του Σ. Κούλογλου               

 Η έκτη κατά σειρά καταιγίδα μέτρων ήρθε να επιβεβαιώσει ότι δεν υπάρχουν ολίγον πόρνες: αν εκπορνευθείς μια φορά, θα το κάνεις για όλη σου τη ζωή.

Η κυβέρνηση, που δια στόματος Παπακωνσταντίνου είχε υποσχεθεί το 2010 ότι πέρα από το πρώτο μνημόνιο δεν θα ληφθούν άλλα μέτρα-μάλιστα ο τότε υπουργός Οικονομικών είχε διευκρινίσει ότι σε διαφορετική περίπτωση θα ήταν αποτυχημένος, παταγώδης αποτυχία που καθόλου δεν τον εμποδίζει να κρατάει τώρα την καρέκλα του υπουργού Περιβάλλοντος - εξακολουθεί να ακολουθεί πιστά τις εντολές της αδυσώπητης τρόικας των δανειστών, που σπρώχνει τη χώρα σε μια αναπόφευκτη κοινωνική έκρηξη.

Δυό είναι οι αιτίες του ελληνικού δράματος, που δεν λέει να τελειώσει.

Είναι πρώτα η συνταγή του μνημονίου, που είναι λάθος και προκαλεί την ύφεση, με τα καταστροφικά αποτελέσματα που όλοι βιώνουμε. Αλλά αυτό έχει να κάνει με τους καθυστερημένους νεοφιλελεύθερους που κυβερνούν σήμερα την Ευρώπη, από τον Σαρκοζί μέχρι τη Μέρκελ:

ακόμα και τον Αμερικανό υπουργό Οικονομικών αποδοκίμασαν την προηγούμενη εβδομάδα, όταν τους κάλεσε, αντί για λιτότητα, να πάρουν μέτρα ανάπτυξης. Ακόμη, όμως, και στο πλαίσιο αυτής της αδιέξοδης πολιτικής, η τρόικα δεν θα μπορούσε να ασκεί τόσες πιέσεις αν η ελληνική κυβέρνηση έκανε καλά τη δουλειά της.

Στην εξουσία υπάρχει μια ομάδα πολιτικών μπαγαπόντηδων που δεν ξέρουν ούτε μπορούν να κάνουν τίποτε άλλο απ’ το να κόβουν μισθούς και συντάξεις, ν’ απολύουν και να επιβάλλουν φόρους.

 Τα θετικά μέτρα του μνημονίου, όλα αυτά δηλαδή που θα έπρεπε να είχε κάνει η Ελλάδα χρόνια τώρα χωρίς την τρόικα, ούτε διανοούνται να τ’ αγγίξουν και, αντίθετα, συνεχίζουν να κυβερνούν μ’ ένα μείγμα κουτοπονηριάς κι ανικανότητας. Τα περίφημα ευρωπαϊκά προγράμματα, παραδείγματος χάριν, καθυστερούν και επειδή αρκετοί υπουργοί αφήνουν τους σχετικούς φακέλους να σκονίζονται πάνω στο γραφείο τους: είτε επειδή αδιαφορούν είτε επειδή δεν είναι «δικοί τους» οι αποδέκτες των ευρωπαϊκών κονδυλίων.

Η περίφημη απελευθέρωση των επαγγελμάτων είναι ένα ακόμη χαρακτηριστικό παράδειγμα: αντί να απελευθερώσει τα ταξί, ο Ρέππας έκανε σαν βλαχοδήμαρχος μια συμφωνία με τους ιδιοκτήτες, που πληρώνουμε σήμερα με τις απεργίες. Ο δακρύβρεχτος Λοβέρδος έκανε κάτι ακόμη χειρότερο: στο πλαίσιο της απελευθέρωσης των επαγγελμάτων έπρεπε να καταργήσει μια διάταξη που επιβάλλει να έχουν γιατροί την πλειονότητα των μετοχών σε εταιρείες υπηρεσιών πρωτοβάθμιας περίθαλψης. Η αλλαγή είναι απολύτως λογική: αν κάποιος θέλει να επενδύσει στις υπηρεσίες υγείας, γιατί θα πρέπει να βρει και γιατρούς-μαϊμού που να έχουν την πλειονότητα των μετοχών, όπως γίνεται τώρα στην Ελλάδα;

Έλα, όμως, που ο Ιατρικός Σύλλογος αντιδρούσε στην αλλαγή.

Τι σκαρφίστηκε, λοιπόν, ο Λοβέρδος; Κατάργησε μεν, αφού δεν μπορούσε να κάνει αλλιώς, τη σχετική διάταξη για την πλειονότητα των μετοχών, πρόσθεσε όμως μια άλλη, που παραχωρεί στον τοπικό Ιατρικό Σύλλογο τη δικαιοδοσία να χορηγεί τις άδειες για την ίδρυση ιατρείων, οδοντιατρείων και λοιπών ιδιωτικών φορέων παροχής υπηρεσιών πρωτοβάθμιας φροντίδας υγείας, αρμοδιότητα που ανήκε μέχρι τώρα στις κατά τόπους αρχές (περιφέρειες), οι οποίες διαθέτουν και τους απαραίτητους μηχανισμούς.

Χωρίς να θεσπίζει κανέναν κανόνα ή κριτήριο και χωρίς να επιβάλλει κάποιο χρονικό όριο μέσα στο οποίο να κρίνουν τις σχετικές αιτήσεις οι κατά τόπους Ιατρικοί Σύλλογοι, που στερούνται παντελώς σχετικών μηχανισμών, η συντεχνιακή φωτογραφική διάταξη κλείνει περισσότερο, αντί ν’ ανοίγει το επάγγελμα. Αποτέλεσμα: όποιος εκκεντρικός θέλει ν’ ανοίξει οδοντιατρείο ή να επενδύσει στην Ελλάδα -γιατί μόνο εκκεντρικοί ή μαζοχιστές θα ήθελαν να επενδύσουν σε αυτήν τη χώρα- θα πρέπει πάλι να περιμένει χρόνια. ( Ή να «λαδώσει» τη μηχανή του κάθε συλλόγου για να επιταχυνθούν οι διαδικασίες.)

Ούτε καν τη διάταξη που επιβάλλει στις Ανώνυμες Εταιρείες να δημοσιεύουν τον ισολογισμό τους σε εφημερίδες δεν έχει καταργήσει η κυβέρνηση του opengov. Γιατί ακόμη και η πιο μικρή επιχείρηση θα πρέπει να σπαταλάει 2.500 ευρώ, αντί ν’ αναρτά τον ισολογισμό της στο διαδίκτυο; Διότι οι Μαυρογιαλούροι «των μεγάλων μεταρρυθμίσεων που αλλάζουν την Ελλάδα» δεν θέλουν να τα χαλάσουν ούτε με έντυπα που επιβιώνουν από τους ισολογισμούς. Με τους συνταξιούχους ή τους δημόσιους υπαλλήλους δεν έχουν κανένα πρόβλημα...

Την προηγούμενη εβδομάδα, η τρόικα στην Αθήνα άφησε να διαρρεύσει σε ανταποκριτές ξένων εφημερίδων ο κατάλογος των υπό ιδιωτικοποίηση εταιρειών που είχε καταρτίσει το υπουργείο Οικονομικών: απ’ τον κατάλογο έλειπαν,περιέργως, δύο δημόσιες εταιρείες της Θεσσαλονίκης, η ΕΥΑΘ και ο ΟΛΘ. Πριν ξεσπάσει το σκάνδαλο, το θέμα διορθώθηκε. Το υπουργείο δικαιολογήθηκε, διευκρινίζοντας ότι ήταν παράλειψη, αλλά το επεισόδιο δυνάμωσε την καχυποψία της τρόικας απέναντι στον κ. Βενιζέλο.

Οι άνθρωποι που καλούνται ν’ αλλάξουν την άρρωστη Ελλάδα είναι εθισμένοι στο ψέμα και στην απάτη. Τις προάλλες ένας απελπισμένος με ρωτούσε αν η τρόικα έχει mail για να καταγγείλει διάφορα απίστευτα πράγματα που συμβαίνουν. Του είπα ότι το πιο αποτελεσματικό είναι ν’ αναλάβει η τρόικα κι επισήμως τη διακυβέρνηση της χώρας.

Καλύτερα θα τα καταφέρουν απ’ τα βαποράκια που μεσολαβούν και χαλάνε τη δουλειά. Δεν μπορεί να υπάρξει μεταρρύθμιση της χώρας από αυτό το πολιτικό προσωπικό-τζάνκι της εξουσίας - το είδαμε και το προηγούμενο Σαββατοκύριακο στη Θεσσαλονίκη, με τον κ. Σαμαρά. Είναι σαν ν’ αναθέτεις σε ηρωινομανείς τη διοίκηση του ΟΚΑΝΑ.

Απομένει να διευκρινιστεί το γιατί η τρόικα, που δεν είναι πανικόβλητη όπως η κυβέρνηση, επιβάλλει μέτρα που δεν διορθώνουν τις μπαγαποντιές των Μαυρογιαλούρων αλλά αντίθετα προκαλούν απελπισία και καλλιεργούν το έδαφος για μια κοινωνική έκρηξη. Δεν αντιλαμβάνονται την πραγματικότητα, ή μήπως συνειδητά σπρώχνουν τα πράγματα στα άκρα;

Γιατί σήμερα, χωρίς ένα εναλλακτικό πολιτικό σχέδιο και μια πολιτική δύναμη που να το εφαρμόσει, μια κοινωνική έκρηξη θα είναι αυθόρμητη αλλά και τυφλή:

θα οδηγήσει σε βιαιότητες, θα προκαλέσει θύματα αλλά τελικά ίσως αναγκάσει τη χώρα να διαπραγματευθεί σε χειρότερη θέση και από την σημερινή.

Μπορεί οι ξένοι δανειστές να πιστεύουν ότι η εξαχρείωση της χώρας και των ανθρώπων της τους ευνοεί, αλλά παίζουν με τη φωτιά:

 γιατι οι φλόγες της ελληνικής χρεοκοπίας μπορεί να αγγίξουν όλη την Ευρώπη.