Απ’ τον Τσολάκογλου στον Τούρκογλου !

                                            ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ από "ρεσάλτο"

                                                                Του Ηλία Σιαμέλα 

Μέρες συφοράς, μέρες κακούργες, έτσι, χωρίς αναστολές, χωρίς όρια και ψευδαισθήσεις.

Από τον Άννα στον Καϊάφα, απ’ τον Τσολάκογλου στον Τούρκογλου, από τη Σκύλλα στη Χάρυβδη. Είναι η πορεία προς τη σύγχρονη Σταύρωση.

Έτσι, με όλα τα ηχοχρώματα, με όλες τις μεταμορφώσεις.

Μια ορχήστρα που ακολουθεί της προδοσίας τις υψηλές απαιτήσεις.

Το ταλέντο που χρειάζεται η συστηματική καλλιέργεια του ψεύδους.

Η Τρόικα, ο χορός των αγρίων, η δουλικότητα, η θεαματική ευκαμψία.

Ο ένας με το βλακώδες στυλ της νοητικής ανεπάρκειας.

Ο άλλος με τον ξέφρενο ύφος του «καθηγητή» της επιθετικής λογοδιάρροιας.

Αυτό το απίθανο δίδυμο, αυτό το γελοίο ανακάτωμα,

αυτό το απόσταγμα δουλικότητας, που σέρνει στο ικρίωμα την Ελλάδα.

"Αχόρταγη παρανομία" !!!
Είναι κάποιο δείγμα παρακμής;

Είναι κάποιο στοιχείο για το πώς θα κυβερνούν, οι μελλοντικοί ιδιοκτήτες της κοινωνίας;

Είναι η τρέλα, είναι η κόλαση μιας αυτιστικής λογικής;

Είναι η νύχτα του ανεπίστρεπτου ναυάγιου;

Τίποτα δε μπορεί να χαρακτηρίσει αυτή την αχόρταγη παρανομία.

Κανείς δε μπορεί να συλλάβει αυτή την αναδυόμενη τραγωδία.

Όλα είναι έξω από το μικρότερο κι από το μέγιστο κακό.

Είναι η εξουσία της τραγικής φάρσας, ο εκτροχιαστικός αντίλαλος του κενού.

Είναι η απόπειρα σπαργάνωσης της πολιτικής. Είναι η πλέρια χρήση του οπλοστάσιου της δολιότητας.

Μιλάμε την ίδια γλώσσα με αυτούς τους «κυρίους»;

Άξιζε στη χώρα μας μια τέτοια συφορά;

Που υφάνθηκε τόσο σκάρτο υλικό; Που ακούστηκε τέτοια παραφροσύνη;

Που αλλού συστήθηκε τέτοιου είδους ετερόκλητη τρομοκρατία;

Όταν ο Τούρκογλου με την υπερτροφική γλώσσα του, σαν ο φλύαρος Εφιάλτης της εποχής,

κατασκευάζει αφρισμένα τυραννικά επιχειρήματα;

Και ο Νέος Τσολάκογλου με την ανάπηρη εκφορά του λόγου του,

προσπαθεί με μανία να μας πισωγυρίσει στην εποχή του Νεάντερνταλ;

Και δυστυχώς, είναι αυτό το φτηνό εμπόρευμα των ανδρών.

Είναι αυτά τα ευκρόταλα υπερσαρκώματα του ενός, και η λεκτική και νοητική

ανεπάρκεια του άλλου, που ανατροφοδοτούν το γκρίζο άγχος

του λαού, για το είδος του βρόγχου που οι ξένοι μας ετοιμάζουν.

24 Σεπ. 11, Λιμποβίσι Αρκαδίας,

(Συνειδησιακά Ελεύθερη Ζώνη, σε μια κατεχόμενη χώρα).