Δημόσιο χρήμα

Ξεφυλίζοντας την εφημερίδα πριν από 4 ημέρες(19-05-11), η προσοχή μου επικεντρώθηκε στο γράμμα ενός αναγνώστη της ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ, που αφορούσε το ΔΗΜΟΣΙΟ ΧΡΗΜΑ, το οποίο  βρήκα άκρως ενδιαφέρον. Χάρηκα δε ιδιαίτερα όταν διαπίστωσα ότι επρόκειτο για άρθρο ενός συμπολίτη μας. Του Πρέσβη ε.τ. κ. Ηλια Κατσαρέα, που διαμένει στα Μελίσσια και το παραθέτω, αυτούσιο: 

"Οι Οθωμανοί της παρακμής, αναφερόμενοι στον δημόσιο κορβανά, λέγανε ότι το ταμείο του Πατισάχ είναι θάλασσα και όποιος δεν πίνει απ’ αυτό είναι χοίρος. Μήπως αυτό σας θυμίζει τίποτα μεταφερόμενο στα καθ’ ημάς και συγκεκριμένα στο δικό μας νεοελληνικό ήθος την περίοδο της Μεταπολίτευσης και τη στάση μας απέναντι στο δημόσιο χρήμα;

 Μήπως κι εμείς δεν αντιμετωπίσαμε μάλλον περιφρονητικά ως γραφικό, αν όχι και κάτι χειρότερο, όποιον νοιαζόταν για το δημόσιο χρήμα με πρώτους και καλύτερους τους πολιτικούς μας ταγούς; Είναι λοιπόν ν’ απορεί κανείς πώς φθάσαμε στη σημερινή κατάσταση όταν ήδη από το 1993 ήταν γνωστό σε όλους ότι οι μισθοί και οι συντάξεις στο Δημόσιο πληρώνονταν με δανεικά;

Για τους εκπροσώπους του πολιτικού μας συστήματος λέγεται συχνά, νομίζω λανθασμένα, ότι δεν ξέρουν καμία τέχνη και δεν άσκησαν ποτέ κανένα επάγγελμα. Διαφωνώ. Ασκησαν ένα με συνέπεια και επιτυχία (εννοείται γι’ αυτούς) όλα αυτά τα χρόνια: να εκλέγονται και να επανεκλέγονται με έξοδα του ελληνικού λαού και να λαϊκίζουν οι περισσότεροι, έτσι ώστε όπως προσφυώς εγράφη προ καιρού στην έγκριτη εφημερίδα σας, αν δεν κάνω λάθος από τον κ. Σ. Κασιμάτη, «αν ο λαϊκισμός ήταν θρησκεία η Ελλάδα θα ήταν Πακιστάν».
Αφού επί χρόνια τώρα σταθήκαμε μάρτυρες ενός οργίου διασπάθισης του δημόσιου χρήματος και πέραν κάθε μέτρου αδικαιολόγητου πλουτισμού ορισμένων δείχνουμε ν’ απορούμε τώρα πώς γίνεται η Ελλάδα να είναι φτωχή χώρα πλουσίων πολιτών. Αφού επί χρόνια δείξαμε ως πολιτικό σύστημα και ως κοινωνία υπερευαισθησία σε βαθμό επαρχιακού απομονωτισμού, παρά τη συμμετοχή μας στην Ενωμένη Ευρώπη, για την εθνική μας κυριαρχία και το δικαίωμά μας να ορίζουμε μόνοι μας τις τύχες μας, καμωνόμαστε τώρα πως μας ενοχλεί και μας προσβάλλει ότι ήρθαν ξένοι (ευτυχώς) να μας πουν και να μας βάλουν να κάνουμε πέντε σωστά πράγματα.

Και για να μην έχουμε ψευδαισθήσεις είναι νομίζω καιρός να συνειδητοποιήσουμε και να παραδεχθούμε ότι ούτε κι εμείς οι απλοί πολίτες που ιδιωτεύσαμε όλα αυτά τα χρόνια και κολακευόμαστε ότι αποτελούμε τη σιωπηλή πλειοψηφία, αποενοχοποιούμαστε με την ανωτέρω ανάλυση. Σχετικά είναι νομίζω εύστοχο το άρθρο του καθηγητή κ. Παγουλάτου στην «Καθημερινή» της Κυριακής με τίτλο «Η κρίση της Ελλάδος δεν είναι κρίση του καπιταλισμού» Είναι κρίση της μετριοκρατίας και της κλεπτοκρατίας θα έλεγα εγώ.
Γι’ αυτό όλοι θα πρέπει να κάνουμε την αυτοκριτική μας, αλλά φυσικά περισσότερο αυτοί που άσκησαν εξουσία. Δεν απαλλάσσονται φορτώνοντας βολικά, όπως συχνά κάνουν, όλες τις ευθύνες σε μια μέτρια κι αναποτελεσματική Διοίκηση, την οποία αυτοί δημιούργησαν και της οποίας υπήρξαν οι πολιτικοί προϊστάμενοι.

Πολλοί πολιτικοί μάς μιλούν ακόμη για τη μυθική έννοια της «παράταξης», που παραπέμπει σε ποδόσφαιρο και εμφυλιοπολεμικά σύνδρομα και απεχθάνονται οι ίδιοι και οι παρατρεχάμενοί τους να αντιμετωπίσουν και να δώσουν πειστικές απαντήσεις σε συγκεκριμένα απτά προβλήματα, λ.χ. όλως ενδεικτικά, τα σκουπίδια και η παράνομη μετανάστευση που ταλαιπωρούν όλους μας. Αντί ν’ αλλάξουν τις δομές ενός υπανάπτυκτου οικονομικού συστήματος όλα αυτά τα χρόνια της Μεταπολίτευσης σε αγαστή σύμπνοια και συνεργασία με τους βαρόνους των ΜΜΕ και ορισμένους κενολόγους αντιπροσώπους τους επιδόθηκαν σε μια κενού περιεχομένου φλυαρία που μόνο φτηνό θέαμα και απογοήτευση προσέφερε.

Κλείνοντας είναι φυσικό και λογικό να διερωτάται κανείς πώς αυτοί οι ίδιοι άνθρωποι που μας οδήγησαν στη σημερινή κατάσταση θα μας βγάλουν απ’ αυτό το μακρύ και σκοτεινό τούνελ. Για τους περισσότερους δυστυχώς ισχύει αυτό που λεγόταν για τους Βουρβώνους Βασιλείς της γαλλικής μετεπαναστατικής παλινόρθωσης, ότι δηλ. δεν ξέχασαν και δεν διδάχθηκαν τίποτα. Οι ίδιοι πάντως δεν δικαιολογούνται να απορούν για τα ιστορικά απογοητευτικά χαμηλά της αποδοχής τους στις δημοσκοπήσεις και την πριμοδότηση του αγνώστου Κανένα".

Ηλιας Κατσαρεας - Πρέσβης ε.τ. / Μελίσσια