«Φίλοι Αη Γιάννη»:Ρίχνουμε Τσιμέντα, Κόβουμε Δέντρα, ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΛΛΗΝΕΣ!

Ο Άγιος Ιωάννης βρίσκεται κοντά στη ζώνη των αρχαίων λατομείων (υψ. 750μ.) και είναι κτίσμα του 16ου αιώνα. Μέχρι το 2000, η εκκλησία βρισκόταν εντός πυκνού πευκοδάσους το οποίο κάηκε το καλοκαίρι εκείνης της χρονιάς.

Συγκεκριμένα, κάηκε όλη η έκταση από το ύψος των πηγαδιών του Μαγγίνα μέχρι το νταμάρι του Ράϊκου.
Ιδού, πως ήταν μέχρι και το 2000, o ναός και η γύρω περιοχή.
Από τότε, οι καθ’ όλα ευσεβείς Πεντελιώτες, έσπευσαν να...."αναπλάσουν" την περιοχή με τον παραδοσιακό νεοελληνικό τρόπο. Κάποιος Πεντελιώτης έκανε το πρώτο βήμα. Ποιό είναι το αγαπημένο υλικό των Νεοελλήνων;
Το αγνό, πάναγνο μπετουδάκι!
Ξεκίνησε  λοιπόν στρώνοντας μπετά μπροστά από την εκκλησία για να μη λερώνονται τα παπούτσια των ευσεβών από τις σιχαμένες λάσπες. Εν συνεχεία έβαλε μεταλλική στέγη (ελενίτ, εννοείται!), στην πρόσοψη της εκκλησίας.
Δεξιά από την εκκλησία έφτιαξε...καναπεδιά, (ένα από τα αγαπημένα αξεσουάρ των Νεοελλήνων - από τσιμέντο φυσικά κι αυτή), ενώ στα αριστερά τοποθέτησε κάγκελο σε σχήμα «Π» για να απλώνει τα πόδια του ώστε να απολαμβάνει καλύτερα τη θέα του λεκανοπεδίου (κατά ομολογία του ιδίου)!
Ο Αγιάννης όμως έχει και πηγή. Η παλιά πηγή ήταν (και είναι ακόμα) μια ημιϋπόγεια στέρνα, το νερό της οποίας έβγαινε από μικρό σωληνωτό άνοιγμα χαμηλά στο έδαφος.


 Οι έξι "μεταμορφώσεις" του ΑηΓιάννη το διάστημα 2000-2013

Ποιός ο λόγος όμως να κουράζεται ο επισκέπτης, και να αναγκάζεται να γονατίσει για να πιεί νερό; Για τον λόγο αυτό έμπηξε πλαστική σωλήνα (μήκους τριών μέτρων περίπου) στη στέρνα, με την άλλη άκρη της να καταλήγει σε τετράγωνη δεξαμενή (τσιμεντένια εννοείται κι αυτή).
Δεν του έφτανε όμως μόνο αυτό. Έφτιαξε και βρύση ακριβώς δίπλα στην εκκλησία, στην οποία, μέσω ενός άλλου σωλήνα ερχόταν το νερό της πηγής.Ποιός ο λόγος να τρέχει μέχρι την πηγή;
Αργότερα, κάποιοι άλλοι φαίνεται ότι δυσαρεστήθηκαν από τα παραπάνω «έργα», και ξήλωσαν την «ποδοξαπλώστρα», τη βρύση, όπως και το ελενίτ, αντικαθιστώντας το τελευταίο με ξύλινη σκεπή.
Αυτές οι επεμβάσεις ήταν σίγουρα προτιμότερες από τις προηγούμενες, όμως κι αυτό το «πάντρεμα» ελληνικής νησιώτικης εκκλησίας με ξύλινη στέγη που παραπέμπει σε κτίσματα του Βορρά, ήταν σαφώς δυσκολοχώνευτη.
Η «δημιουργική μανία» των ευσεβών «πεντελονησιωτών» δεν σταμάτησε όμως εκεί, δυστυχώς.

Αριστερά: Η παλιά πηγή. Δεξιά: Το νεότερο έκτρωμα

Κάποιος από αυτούς θα είπε «ανάθεμα, Κυκλαδίτες είμαστε, δεν είναι δυνατόν η ξύλινη σκεπή να έχει το... χρώμα του ξύλου!» Όπως καταλαβαίνετε, βάφτηκε γαλάζια. Όμως, ούτε το τσιμεντένιο πλάτωμα αφέθηκε ως είχε. Το «έντυσαν» με γυαλισμένες μαρμαρόπλακες, και έτσι το τελικό αποτέλεσμα είναι μια γαλανόλευκη καρικατούρα πάνω στο Βουνό. Πέρα από την εμετική ακαλαισθησία, το μυαλό τους προφανώς δεν επαρκούσε για να αναλογιστούν πως σε μια βροχή τα πλακάκια αυτά είναι σκέτος κίνδυνος-θάνατος. Επίσης, δεν ήταν δυνατόν  να πηγαίνεις από την εκκλησία στην πηγή (μια απόσταση μόνο 5 μέτρα!) μέσα από τα βρωμόχορτα, οπότε έφτιαξαν τσιμεντένιο δρομάκι το οποίο «έντυσαν» με άχαρες χρωματιστές πλάκες.
Όλα αυτά τα έργα, δεν είναι παρά ο καθρέπτης της ψυχής εκείνων που τα έφτιαξαν, αλλά και εκείνων που λένε «μπράβο στα παιδιά».
Είναι η ώρα να αποθαυμάσουμε τούτο εδώ το Mνημείο της Νεοελληνικής Φρικαλεότητας που λέγεται «Άγιος Ιωάννης των Λατομείων», η «Παράγκα του Καραγκιόζη», όπως θα του ήταν πιο ταιριαστό.
Το δρομάκι που συνδέει το ναό με την πηγή, πριν και μετά την κατασκευή.
Να' ναι καλά οι άνθρωποι, πραγματικά ήταν "άθλος" να φτάσεις στην πηγή μέσα από όλη αυτή τη ζούγκλα!

                    Αρμονία και κάλλος...

Μέχρι κάποιους μήνες πριν, υπήρχε ένας βράχος που «κρεμόταν» πάνω από την εκκλησία.

Το δρομάκι που συνδέει το ναό με την πηγή,
πριν & μετά την κατασκευή ...

Για να αποφευχθεί ο κίνδυνος πτώσης πάνω στο «σεπτό ντουβάρι» των πιστών, ανέβασαν σκαπτικά μηχανήματα, τα οποία, μέχρι να φτάσουν να αφαιρέσουν το βράχο σάρωσαν και κατακρεούργησαν όλη την πλαγιά πίσω από την εκκλησία, καταστρέφοντας πληθώρα φυτών και νεογέννητων δέντρωνΟ «διαβολόβραχος» απομακρύνθηκε, πήρε μάλιστα και την τιμωρία που του άξιζε :

Κόπηκε κομματάκια. Όλη αυτή η καταστροφή (η οποία εκτείνεται σε μεγάλο μέρος δεξιά όπως κοιτάμε τη φωτογραφία), για να σωθεί ο "Οίκος του Κυρίου". Πάνω απ' όλα η πίστη, Συνέλληνες...

Αν ο βράχος έπεφτε πάνω στην εκκλησία, η ζημιά που θα προκαλούσε θα ήταν μικρή και ΑΜΕΣΑ επιδιορθώσιμη. Ενώ αυτό το θλιβερό θέαμα που προκαλέσατε θα μείνει πάντα έτσι. Μια φαγωμένη πλαγιά. Όμως για εσάς "έμψυχη" είναι η εκκλησία, εφόσον φωλιάζει μέσα σε αυτήν "πνεύμα Κυρίου". Ενώ οι θάμνοι και τα δέντρα είναι ασήμαντη νεκρή πρασινάδα.

Ο Νεοέλλην τρέφει απεριόριστη αντιπάθεια στα δέντρα. Δεν τα γουστάρει ρε παιδί μου, πως να το κάνουμε τώρα. (Είναι και άψυχα, μην το ξεχνάμε αυτό).
Γι’ αυτό και οι «Φίλοι του Αγιάννη», έκοψαν μέχρι στιγμής 4 δέντρα.
Το ένα από αυτά βρέθηκε σπασμένο, η από αυτούς, η από κάποια άλλη αιτία. Βέβαια δεν θα μου έκανε καμία εντύπωση αν το έκαναν αυτοί.
Το δεύτερο ήταν ο ένας από τους τρείς πλατάνους που φυτεύτηκαν αριστερά, προς τη ρεματιά. Ο λόγος; «Δεν μπορούσαν να πάρουν στροφή τα αυτοκίνητα»! Το άλλα δύο ήταν πεύκα που απλώς...δεν έπρεπε να βρίσκονται εκεί.
Όσο για τα εναπομείναντα δέντρα, έχουν αναλάβει τον αφανισμό τους τα γίδια, φυσικά με την ανοχή και την αδιαφορία των «Φίλων του Αγιάννη» και λοιπών προσκυνητών.
                             
                                 Και της γίδας ο μεζές!!!
Φυσικά, μέσα σε όλη αυτή την παραφωνία δεν θα μπορούσε να λείπει και η γαλανόλευκη, μιας και πάνω απ’ όλα είμαστε ΕΛΛΗΝΕΣ, γνήσιοι απόγονοι του Περίκλες και του Λεονάϊντας.
Αυτά, για να καταλάβουμε πως το πρόβλημα της Πεντέλης δεν είναι μόνο ο Στεργίου, αλλά κατά κύριο λόγο οι πολίτες.
Γιατί και ο Στεργίου δεν θα υπήρχε καν αν δεν τον ψήφιζαν αυτοί που τον ψηφίζουν.

                         ΠΗΓΗ:ΟΡΕΣΙΒΙΟΣ - ntavelisoresivios.blogspot.gr