Τα Αγια Βρέφη: ο κεχρισμένος με μύρο Χριστός
[από το χρίω: ρίζας *χρι- απ' όπου «χρως» (επιδερμίς) «εν χρω», χροιά χρώμα, κ.ά. πρβ. την Αραμαϊκή «Μεσσίας», αραβ. «Μεσίχ»=κεχρισμένος].
Ακόμα ο Ιακχος (Διόνυσος) της Ελευσίνας, ο Λικνίτης (Διόνυσος) των Δελφών, ο Αιών (Ηλιος) της Αλεξάνδρειας...
Ολα τα Αγια Βρέφη, γεννιούνται τη σημερινή νύχτα «που είναι η μεγαλύτερη και ιερότερη της χρονιάς, επειδή είναι κοντά στις χειμερινές τροπές του Ηλίου».
Μετά τη γέννηση «αύξει το φως» και Ηλίου γενέθλιον»
[η κατά πώς λένε «Χριστός γεννάται... σαν γήλιος φέγγει»].
Στην ιερότητα της Νύχτας αναφέρει η Μυθολογία: «Η Νύχτα ήταν ένα πουλί με μαύρα φτερά. Γονιμοποιημένη από τον Ανεμο, γέννησε το πρώτο Αυγό, στον απέραντο κόλπο της σκοτεινιάς. Απ' το Αυγό βγήκε ο φτερωτός γιος του ανέμου: ο Ερως...
Στο πάνω μέρος του Αυγού πρόβαλε ο Ουρανός.
Στη θέση του κρόκου η Γαία & Γη και στο κάτω μέρος το Χάος...».
(Κ. Κερένϋι «Μυθολογία» Εστία σ. 30-32).
Το ιερό της Ιερότατης Νύχτας και οι νεότερες ιερόω (καθιερώ, αφιερώ), ιερεύω (θυσιάζω), ιερέας, ιέρεια, ιερατείο, κ.ά. παράγονται από τη ρίζα *ι- -με δασεία- <ή *ισ- με ψιλή - Σανσκριτικά *ιsh-ίτας *ισ-χυρός και *ιsh-ατάς ιερός
Σύμφωνα με αυτή την παραγωγή από την *ισ- το ιερό είναι το γερό, ισχυρό. Αυτή την έννοια έχει το πιο γερό, το πιο ισχυρό από όλα τα οστά του ανθρώπου -που δεν σπάει- το λεγόμενον ιερόν οστούν (γερό κόκαλο). Σε αυτό στηρίζεται η σπονδυλική στήλη, που περιέχει του... Αιώνα/ Μυελό, όπως τον ονόμαζαν...
Αυτά λοιπόν για την πιο ιερή νύχτα των... Χριστουγέννων ή της Ελευσίνας που την ανάγγειλε με βροντερή φωνή ο ιεροφάντης. «Ιερόν έτεκε πότνια κούρον» (Η Δέσποινα γέννησε το ισχυρό αγόρι) δείχνοντας τον ιερό καρπό... το ολόχρυσο στάχυ της Ελευσίνας. Τότε που... έκανε στάρι (!).
ΝΙΚΟΣ ΒΑΡΔΙΑΜΠΑΣΗΣ
Ακόμα ο Ιακχος (Διόνυσος) της Ελευσίνας, ο Λικνίτης (Διόνυσος) των Δελφών, ο Αιών (Ηλιος) της Αλεξάνδρειας...
Ολα τα Αγια Βρέφη, γεννιούνται τη σημερινή νύχτα «που είναι η μεγαλύτερη και ιερότερη της χρονιάς, επειδή είναι κοντά στις χειμερινές τροπές του Ηλίου».
Μετά τη γέννηση «αύξει το φως» και Ηλίου γενέθλιον»
[η κατά πώς λένε «Χριστός γεννάται... σαν γήλιος φέγγει»].
Στην ιερότητα της Νύχτας αναφέρει η Μυθολογία: «Η Νύχτα ήταν ένα πουλί με μαύρα φτερά. Γονιμοποιημένη από τον Ανεμο, γέννησε το πρώτο Αυγό, στον απέραντο κόλπο της σκοτεινιάς. Απ' το Αυγό βγήκε ο φτερωτός γιος του ανέμου: ο Ερως...
Στο πάνω μέρος του Αυγού πρόβαλε ο Ουρανός.
Στη θέση του κρόκου η Γαία & Γη και στο κάτω μέρος το Χάος...».
(Κ. Κερένϋι «Μυθολογία» Εστία σ. 30-32).
Το ιερό της Ιερότατης Νύχτας και οι νεότερες ιερόω (καθιερώ, αφιερώ), ιερεύω (θυσιάζω), ιερέας, ιέρεια, ιερατείο, κ.ά. παράγονται από τη ρίζα *ι- -με δασεία- <ή *ισ- με ψιλή - Σανσκριτικά *ιsh-ίτας *ισ-χυρός και *ιsh-ατάς ιερός
Σύμφωνα με αυτή την παραγωγή από την *ισ- το ιερό είναι το γερό, ισχυρό. Αυτή την έννοια έχει το πιο γερό, το πιο ισχυρό από όλα τα οστά του ανθρώπου -που δεν σπάει- το λεγόμενον ιερόν οστούν (γερό κόκαλο). Σε αυτό στηρίζεται η σπονδυλική στήλη, που περιέχει του... Αιώνα/ Μυελό, όπως τον ονόμαζαν...
Αυτά λοιπόν για την πιο ιερή νύχτα των... Χριστουγέννων ή της Ελευσίνας που την ανάγγειλε με βροντερή φωνή ο ιεροφάντης. «Ιερόν έτεκε πότνια κούρον» (Η Δέσποινα γέννησε το ισχυρό αγόρι) δείχνοντας τον ιερό καρπό... το ολόχρυσο στάχυ της Ελευσίνας. Τότε που... έκανε στάρι (!).
ΝΙΚΟΣ ΒΑΡΔΙΑΜΠΑΣΗΣ
ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 27/12/2003
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου