Δ. Στεργίου: «καιρός να υπάρξει Aυτοδιοικητικό κίνημα»

Αυτοδιοικητικά στελέχη υπάρχουν από πολύ λίγα έως ελάχιστα!

          Συνέντευξη του κ. Δημήτρη Στεργίου-Καψάλη, στη Mail & τον Θάνο Σιαφάκα

Το τελευταίο χρονικό διάστημα, η τοπική αυτοδιοίκηση βάλλεται από την κεντρική πολιτική εξουσία. Γιατί συμβαίνει αυτό και ποιες είναι οι άμυνες της τοπικής αυτοδιοίκησης;

Θέλω να πιστεύω ότι η κατρακύλα της κεντρικής πολιτικής σκηνής, η οποία έγινε τα τελευταία χρόνια, ακολουθήθηκε στον ίδιο βαθμό και από την τοπική αυτοδιοίκηση. 
Η κεντρική πολιτική εξουσίας, θέλοντας να βρει διέξοδο στο πρόβλημα που η ίδια δημιούργησε για τα δύο επίπεδα διοίκησης, μετέφερε εύσχημα το πρόβλημα στην τοπική αυτοδιοίκηση και την κατέστησε αποδιοπομπαίο τράγο της όλης διαδικασίας. 
Σε αυτό δεν συνετέλεσε μόνο η θέληση της κεντρικής εξουσίας να πετάξει το μπαλάκι στην αυτοδιοίκηση για να γλιτώσει τα σκάγια, αλλά και τα συνδικαλιστικά μας όργανα, τα οποία όντας κομματοκεντρικά ελεγχόμενα δεν μπόρεσαν να φανούν αντάξια των δύσκολων περιστάσεων που πέρναγε η πατρίδα και η αυτοδιοίκηση.

Άρα είναι προφανές, και η αυτοδιοίκηση φέρει τη δική της ευθύνη για αυτή την εξέλιξη;

Είναι δεδομένο ότι φέρει τη δική της ευθύνη. Γιατί αυτοδιοικητικά στελέχη υπάρχουν από πολύ λίγα έως ελάχιστα, με δεδομένο ότι η πλειονότητα των δημάρχων πριν λειτουργήσει για κάποιο θέμα παίρνει γραμμές από τα κόμματα που τους στηρίζουν.
 Έτσι, κάθε δήμαρχος που αναδεικνύεται ηγέτης για την πόλη του στην ουσία δεν είναι ηγέτης, αφού δύσκολα κόβει τον ομφάλιο λώρο με το κόμμα του. 

Το ίδιο που συμβαίνει με τους δημάρχους συμβαίνει, και είναι καταστροφικό, με τα συνδικαλιστικά όργανα, την ΚΕΔΕ και την ΠΕΔΑ. Και η ΚΕΔΕ και η ΠΕΔΑ δεν λειτουργούν αυτόνομα, προς όφελος της αυτοδιοίκησης, αλλά λειτουργούν με βάση και τις παραμέτρους της πολιτικής παράταξης που εκφράζουν. Με αυτό τον τρόπο αποδυναμώνεται ο αυτοδιοικητικός ρόλος και η αυτοδιοικητική αποστολή και η αυτοδιοικητική φωνή των δημάρχων γίνεται λιγότερο δυνατή. 

Θέλω να πιστεύω ότι είναι καιρός πλέον να υπάρξει αυτοδιοικητικό κίνημα, το οποίο να αντιπροσωπεύει την αυτοδιοίκηση και να έχει άποψη γι’ αυτήν και για τα μελλούμενα γι’ αυτήν, χωρίς βασικούς επηρεασμούς από τα κόμματα.

Η αυτοδιοίκηση, με τα καλά και τα στραβά της, αυτή τη στιγμή ίσως είναι ο μοναδικός τομέας που ασκεί σοβαρά την κοινωνική πολιτική που όφειλε να ασκεί η κεντρική εξουσία. Άρα, ακόμα και αν συμβεί να της καταλογίσουμε πάρα πολλά, αυτός ο κρίσιμος τομέας πρέπει να ζήσει και να ενισχυθεί. Συμφωνείτε με αυτό; Και με την ευκαιρία, ποιες είναι οι κοινωνικές δράσεις του δικού σας δήμου;

Αυτή τη στιγμή η κοινωνία είναι δύο και όχι τριών ταχυτήτων. Η μια ταχύτητα είναι οι πρώην πτωχοί και οι νεόπτωχοι, κατά βάση η παλιά μεσαία τάξη που καθημερινά απομειώνεται και σιγά σιγά δρομολογείται προς τη φτώχεια. 

Υπάρχει, επίσης, ένα μικρό ποσοστό της κοινωνίας, ένα 5-10%, που το μόνο που συζητάει είναι ότι έπεσε η κερδοφορία ή ότι ψιχαλίζει και τίποτα δεν συμβαίνει. 

Σε αυτή την κατάσταση της κοινωνίας, η αυτοδιοίκηση παίρνει αυτό τοναπόηχο καθημερινά. Βλέπει ανθρώπους που, ενώ μέχρι χτες στέκονταν καλά σταπόδια τους και αποτελούσαν το μεσοαστό, σήμερα δεν μπορούν να εκπληρώσουν τιςβασικές τους υποχρεώσεις, πληρωμή λογαριασμών, ενοικίων κλπ. 

Η αυτοδιοίκηση παίρνει άμεσα και καθημερινά αυτό τον απόηχο, αφού στις σειρές των κοινωνικών παντοπωλείων και των διαφόρων κοινωνικών οργανώσεων που λειτουργούν με βάση την κοινωνική στήριξη, βλέπει ανθρώπους, που η παρουσία τους αιφνιδιάζει. 

Σε αυτή την κατάσταση, το κράτος πρέπει να καταλάβει ότι είναι ανάγκη να αναπτύξει την κοινωνική του πολιτική, μέσα από τις αυτοδιοικητικές του δομές, γιατί αυτές είναι κοντά στο πρόβλημα, γνωρίζουν έναν έναν ξεχωριστά τον πολίτη και μπορούν εύκολα να εκτιμήσουν και να υλοποιήσουν την κοινωνική του λειτουργία. 

Στο δήμο μας έχουμε κάνει ένα διαφορετικό μοντέλο, το οποίο στηρίζεται σε δύο παραμέτρους. Η πρώτη παράμετρος είναι ο εθελοντισμός, ο οποίος ευτυχώς ανθεί στην πόλη μας. παλιότερα ανθούσε μόνο στην πολιτική προστασία. Σήμερα λειτουργεί και στην πολιτική προστασία και στην κοινωνική πρόνοια κατά βάση. Εκεί οδηγήθηκε λόγω της κοινωνικής κατάστασης στην οποία μας οδήγησαν τα μνημόνια. Στην άλλη πλευρά είναι η χορηγία. Εμείς, έχοντας στην πόλη μας και μεγαλοαστούς, έχουμε τη δυνατότητα να χτυπήσουμε τέτοιες πόρτες και να απολαύσουμε χορηγίες. Συγκεκριμένα, αυτό το δίπτυχο εθελοντισμού-χορηγίας είναι ένα δίπτυχο που εξασφαλίζει σήμερα τα εφόδια από το σουπερμάρκετ για μια τετραμελή οικογένεια επί ένα μήνα, χωρίς χρήματα.

Σε ποιους τομείς εστιάζετε, ως δήμος, στο θέμα της κοινωνικής πολιτικής;

Στην κοινωνική πολιτική προσπαθούμε με βάση το δίπτυχο που προανέφερα, εθελοντισμός-χορηγία, να αναπτύξουμε την κοινωνική εστία, που έχει το παντοπωλείο και τη μπουτίκ, για τρόφιμα και ρούχα. 
Επίσης, ένα δεύτερο κομμάτι είναι η ενισχυτική διδασκαλία, δηλαδή το κοινωνικό μας φροντιστήριο. Ευτυχώς, υπήρχαν 50 καθηγητές της περιοχής που προσφέρουν αμισθί ενισχυτική διδασκαλία σε μαθητές. 
Ένα τρίτο κομμάτι είναι το κοινωνικό μας ιατρείο. Αυτό έχει τη δυνατότητα να εξετάζει τους ανθρώπους, περισσότερο της τρίτης ηλικίας. Ενεργοποιείται δηλαδή κατά βάση στα ΚΑΠΗ μας, τα οποία είναι δραστήρια κέντρα που υπάρχουν και στις τρεις δημοτικές κοινότητες. Γιατί είμαστε τρεις παλιοί δήμοι που έγιναν ένας, οι δήμοι Πεντέλης, Νέας Πεντέλης και Μελισσίων. 
Εκεί έχουμε τις δράσεις των ΚΑΠΗ. Εκτός από την κοινωνική δράση, την προσφορά πρωτοβάθμιας ιατρικής περίθαλψης, έχουμε τη δυνατότητα να δώσουμε και άλλες κοινωνικές παροχές, όπως η διδαχή ξένων γλωσσών και χορών, και η κατ’ οίκον βοήθεια, με την οποία στηρίζουμε τους ανήμπορους στα σπίτι