Στο νοσοκομείο "Αμαλία Φλέμιγκ", στο οποίο νοσηλευόταν εδώ και καιρό καθώς υπέφερε από λευχαιμία, άφησε χθες σε ηλικία 84 ετών την τελευταία της πνοή, η σημαντικότερη τραγουδίστρια του δημοτικού τραγουδιού και μία από τις μεγαλύτερες τραγουδίστριες της Ελλάδος, η Δόμνα Σαμίου
Η σπουδαία ερμηνεύτρια άφησε μία τεράστια μουσική κληρονομιά. Πάντα συνεπής και σωστή επαγγελματίας, υπηρέτησε σ' όλη της ζωή το δημοτικό τραγούδι και κράτησε ζωντανή την παράδοση της χώρας προκαλώντας μεγάλες συγκινήσεις.
Γεννήθηκε στην Καισαριανή στις 12 Οκτωβρίου 1928. Οι γονείς της ήταν πρόσφυγες της Μικράς Ασίας και ζούσαν σε ένα χωριό έξω από τη Σμύρνη, το Μπαϊντίρι. H μητέρα της ήρθε με την καταστροφή στην Ελλάδα ενώ πατέρας της τέσσερα χρόνια αργότερα, γιατί έμεινε αιχμάλωτος εκεί.
Από εκεί είχε δεχθεί τα πρώτα ακούσματα της ελληνικής παραδοσιακής μουσικής και αγάπησε μεγαλώνοντας αγαπάει το δημοτικό τραγούδι.
«Το αυτί μου εμένα από τότε, σαν παιδάκι που ήμουνα, έπαιρνε όλους τους ήχους και τις μουσικές. Ο πατέρας μου έψελνε πάρα πολύ ωραία, δεν ήταν ψάλτης ο άνθρωπος, αλλά έψελνε και τραγουδούσε επίσης πολύ ωραία.
Θυμάμαι όταν γύριζε από τη δουλειά του μ' έπαιρνε στα γόνατά του και με ταχτάριζε και μου έλεγε, ας πούμε, Ταχτιρί πού πας μωρή, στον τσοπάνο για τυρί, και τυρί δε βρήκαμε, τον τσοπάνο δείραμε... ή άλλα διάφορα...» είχε γράψει στο προσωπικό της site για το πως άρχισε ν αγαπάει τη μουσική ξεκινώντας να τραγουδάει στα 13 της χρόνια.
Σ' αυτή την ηλκιία πήγε στο "Σύλλογο προς Διάδοσιν της Εθνικής Μουσικής" με δάσκαλο τον δημιουργό του Σίμωνα Καρρά ενώ παρακολουθεί παράλληλα νυχτερινό Γυμνάσιο.
Στον σύλλογο πήρε τα πρώτα μαθήματα Βυζαντινής μουσικής και της άρχισε να μαθαίνει τα μυστικά του παραδοσιακού τραγουδιού.
Το 1954 αρχίζει μια μακρά σχέση με το Εθνικό Ίδρυμα Ραδιοφωνίας (Ε.Ι.Ρ.) μέχρι το 1971 και ταυτόχρονα συνεργάζεται με την Ελληνική Τηλεόραση (Ε.Ρ.Τ.) για μια σειρά μουσικών ντοκιμαντέρ με το τίτλο "Μουσικό Οδοιπορικό".
Το 1960 κυκλοφορούν δίσκοι της σε Ελλάδα, Γαλλία και Σουηδία, που σηματοδοτούν την απήχηση του έργου της στον κυρίως Ελληνισμό και στην Ελληνική Ομογένεια. Το 1971, χρονιά ορόσημο για την μετέπειτα πορεία της, συνερμηνεύει δίπλα στον Διονύση Σαββόπουλο παραδοσιακά τραγούδια επί σκηνής.
Το έργο της ξεπερνά τα ελληνικά σύνορα και την ελληνική γλώσσα. Παρουσιάζεται σε πολλές χώρες της Ευρώπης, της αμερικανικής ηπείρου και σε πόλεις της Αυστραλίας, όπου και δίνει συναυλίες.
Το 1979, ο σκηνοθέτης του Εθνικού Θεάτρου, Αλέξης Σολωμός, της ανέθεσε τη μουσική επιμέλεια για τους Όρνιθες του Αριστοφάνη που παρουσιάστηκαν πρώτα στο Αρχαίο Θέατρο της Επιδαύρου και στη συνέχεια στο Ωδείο Ηρώδου του Αττικού.
Το 1993, ο Γιώργος Θεοδοσιάδης της ανέθεσε την επιμέλεια της "ζωντανής" μουσικής του Αγαπητικού της Βοσκοπούλας που ανέβασε το Εθνικό Θέατρο.
Τραγούδησε για τέσσερις συνεχείς χρονιές (1995-1998) στο Ωδείο Ηρώδου του Αττικού και η μεγάλη αναγνώριση της δίδεται από το Μέγαρο Μουσικής, όπου παραδίδει συναυλίες με Ακριτικά Τραγούδια (Μάιος 1995) και ελληνικά παραδοσιακά κάλαντα (Χριστούγεννα 1996).
Επίσης ο ίδιος φορέας της έκανε αφιέρωμα τον Οκτώβριο του 1998 για τα 70 της χρόνια.
Γεννήθηκε στην Καισαριανή στις 12 Οκτωβρίου 1928. Οι γονείς της ήταν πρόσφυγες της Μικράς Ασίας και ζούσαν σε ένα χωριό έξω από τη Σμύρνη, το Μπαϊντίρι. H μητέρα της ήρθε με την καταστροφή στην Ελλάδα ενώ πατέρας της τέσσερα χρόνια αργότερα, γιατί έμεινε αιχμάλωτος εκεί.
Από εκεί είχε δεχθεί τα πρώτα ακούσματα της ελληνικής παραδοσιακής μουσικής και αγάπησε μεγαλώνοντας αγαπάει το δημοτικό τραγούδι.
«Το αυτί μου εμένα από τότε, σαν παιδάκι που ήμουνα, έπαιρνε όλους τους ήχους και τις μουσικές. Ο πατέρας μου έψελνε πάρα πολύ ωραία, δεν ήταν ψάλτης ο άνθρωπος, αλλά έψελνε και τραγουδούσε επίσης πολύ ωραία.
Θυμάμαι όταν γύριζε από τη δουλειά του μ' έπαιρνε στα γόνατά του και με ταχτάριζε και μου έλεγε, ας πούμε, Ταχτιρί πού πας μωρή, στον τσοπάνο για τυρί, και τυρί δε βρήκαμε, τον τσοπάνο δείραμε... ή άλλα διάφορα...» είχε γράψει στο προσωπικό της site για το πως άρχισε ν αγαπάει τη μουσική ξεκινώντας να τραγουδάει στα 13 της χρόνια.
Σ' αυτή την ηλκιία πήγε στο "Σύλλογο προς Διάδοσιν της Εθνικής Μουσικής" με δάσκαλο τον δημιουργό του Σίμωνα Καρρά ενώ παρακολουθεί παράλληλα νυχτερινό Γυμνάσιο.
Στον σύλλογο πήρε τα πρώτα μαθήματα Βυζαντινής μουσικής και της άρχισε να μαθαίνει τα μυστικά του παραδοσιακού τραγουδιού.
Το 1954 αρχίζει μια μακρά σχέση με το Εθνικό Ίδρυμα Ραδιοφωνίας (Ε.Ι.Ρ.) μέχρι το 1971 και ταυτόχρονα συνεργάζεται με την Ελληνική Τηλεόραση (Ε.Ρ.Τ.) για μια σειρά μουσικών ντοκιμαντέρ με το τίτλο "Μουσικό Οδοιπορικό".
Το 1960 κυκλοφορούν δίσκοι της σε Ελλάδα, Γαλλία και Σουηδία, που σηματοδοτούν την απήχηση του έργου της στον κυρίως Ελληνισμό και στην Ελληνική Ομογένεια. Το 1971, χρονιά ορόσημο για την μετέπειτα πορεία της, συνερμηνεύει δίπλα στον Διονύση Σαββόπουλο παραδοσιακά τραγούδια επί σκηνής.
Το έργο της ξεπερνά τα ελληνικά σύνορα και την ελληνική γλώσσα. Παρουσιάζεται σε πολλές χώρες της Ευρώπης, της αμερικανικής ηπείρου και σε πόλεις της Αυστραλίας, όπου και δίνει συναυλίες.
Το 1979, ο σκηνοθέτης του Εθνικού Θεάτρου, Αλέξης Σολωμός, της ανέθεσε τη μουσική επιμέλεια για τους Όρνιθες του Αριστοφάνη που παρουσιάστηκαν πρώτα στο Αρχαίο Θέατρο της Επιδαύρου και στη συνέχεια στο Ωδείο Ηρώδου του Αττικού.
Το 1993, ο Γιώργος Θεοδοσιάδης της ανέθεσε την επιμέλεια της "ζωντανής" μουσικής του Αγαπητικού της Βοσκοπούλας που ανέβασε το Εθνικό Θέατρο.
Τραγούδησε για τέσσερις συνεχείς χρονιές (1995-1998) στο Ωδείο Ηρώδου του Αττικού και η μεγάλη αναγνώριση της δίδεται από το Μέγαρο Μουσικής, όπου παραδίδει συναυλίες με Ακριτικά Τραγούδια (Μάιος 1995) και ελληνικά παραδοσιακά κάλαντα (Χριστούγεννα 1996).
Επίσης ο ίδιος φορέας της έκανε αφιέρωμα τον Οκτώβριο του 1998 για τα 70 της χρόνια.
Το 1981 δημιούργησε τον Καλλιτεχνικό Σύλλογο Δημοτικής Μουσικής "Δόμνα Σαμίου", όπου και συνέχιζε μέχρι τέλους την ίδια ποιοτική και αξιόλογη δισκογραφική της παραγωγή. Παράλληλα, από το 1994 ως το 2001, παραδίδει μαθήματα δημοτικού τραγουδιού στο Μουσείο Ελληνικών Λαϊκών Μουσικών Οργάνων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου