Η "ΛΑΪΚΗ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ" για το νέο Ρυθμιστικό Σχέδιο της Αθήνας

Με την υπογραφή του 1/3 των δημοτικών συμβούλων από τις παρατάξεις της μειοψηφίας αναγκάστηκε η δημοτική αρχή να συγκαλέσει στις 28/2 Δημοτικο συμβούλιο προκειμένου να συζητηθεί το νέο Ρυθμιστικό Σχέδιο της Αθήνας και οι παρατάξεις να εκθέσουν τις απόψεις τους.

Κάτι που δεν ήταν στις προθέσεις της διοίκησης ,όπως άλλωστε ομολογήθηκε και από τον Δήμαρχο παρά το γεγονός ότι το Σχέδιο είναι καθοριστικής σημασίας για την ζωη των κατοίκων του Λεκανοπεδίου και φυσικα και του Δήμου Πεντέλης για τα επόμενα 10-20 χρόνια.

Η τοποθέτηση της ΛΑΪΚΗΣ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗΣ ΠΕΝΤΕΛΗΣ μέσω του επικεφαλής της δημοτικού συμβούλου Τάσου Καρατζή ανέδειξε τις πραγματικές προθέσεις του Νέου Ρυθμιστικού και τον σχεδιασμό του μεγάλου κεφαλαίου προκειμένου να εξυπηρετήσει τα συμφέροντα του σε βάρος των εργαζομένων και των λαϊκών συμφερόντων .

Ο νέος χωροταξικός και πολεοδομικός σχεδιασμός, είναι ένα ακόμα εργαλείο της άρχουσας τάξης για την οργάνωση του χώρου σύμφωνα με τα συμφέροντα και τις επιλογές του κεφαλαίου

Στο πλαίσιο των καπιταλιστικών σχέσεων παραγωγής ο χωροταξικός σχεδιασμός εντάσσεται και υποτάσσεται αντικειμενικά στους νόμους της αγοράς και της κερδοφορίας του κεφαλαίου, των μονοπωλιακών ομίλων. Είναι άρρηκτα δεμένος με τη γενικότερη τάση της εμπορευματοποίησης της γης και των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων και ιδιωτικοποιήσεων που προωθούνται στο πλαίσιο της ΕΕ.
Παράλληλα στις σημερινές συνθήκες, η ανάγκη του διεθνούς κεφαλαίου για αναζήτηση νέων τομέων επιχειρηματικής δράσης με ικανοποιητική κερδοφορία, επιβάλλει την καταστρατήγηση και αυτού ακόμη του ανεπαρκέστατου πλαισίου που είχε διαμορφωθεί στο παρελθόν για την προστασία του περιβάλλοντος και την αλλαγή των χρήσεων γης, στις περιπτώσεις που το πλαίσιο αυτό παρεμποδίζει την πιο πάνω επιχειρηματική του δράση.
Ετσι το νέο ρυθμιστικό επικεντρώνει σε πολιτικές όπως
• Η διεύρυνση της ατομικής ιδιοκτησίας στη γη παράλληλα με τη συγκέντρωση και οργάνωση της ιδιοκτησίας αυτής σε μεγάλες καπιταλιστικές εκμεταλλεύσεις.
• Η εμπορευματοποίηση ιδιαίτερα εκείνου του τμήματος της γης που ανήκει άμεσα ή έμμεσα στο δημόσιο (δάση και δασικές εκτάσεις, περιουσίες δημόσιων οργανισμών και επιχειρήσεων) και αποτελεί επομένως δημόσια λαϊκή περιουσία.
• Η κατάργηση των όποιων περιορισμών υπήρχαν στις αλλαγές των χρήσεων γης και η άμεση συνάρτηση των τελευταίων με τα επενδυτικά σχέδια των μονοπωλιακών της ομίλων, σε συνδυασμό με τη θεσμική κατοχύρωση της προτεραιότητας των επενδύσεων τύπου «πράσινης ανάπτυξης» σε βάρος της προστασίας του περιβάλλοντος και της ποιότητας ζωής, όση έχει απομείνει, της λαϊκής οικογένειας.
• Η προώθηση της αλλαγής της διοικητικής διαίρεσης της χώρας, στην κατεύθυνση της διαμόρφωσης πιο μεγάλων διοικητικών δομών, οι οποίες – μεταξύ άλλων – θα διευκολύνουν την παραπέρα διείσδυση του μονοπωλιακού κεφαλαίου σε κρίσιμους τομείς, όπως η ενέργεια, οι τεχνικές υποδομές, ο τουρισμός, η υγεία, η διαχείριση των αποβλήτων κ.ά.
Μέσα σ’ αυτό το νομοθετικό πλέγμα, στο νέο Ρυθμιστικό Σχέδιο για την Αττική θίγονται σχεδόν όλα τα κρίσιμα ζητήματα της αντιλαϊκής αναπτυξιακής πολιτικής της άρχουσας τάξης, όπως η πολιτική αυτή εκφράζεται σήμερα από τη συγκυβέρνηση του μαύρου μετώπου ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, στο πλαίσιο πάντα των κατευθύνσεων της ΕΕ.
Η επίκληση εύηχων λέξεων και φράσεων για «οικονομική ανάπτυξη, ισόρροπη, κοινωνικά δίκαιη και περιβαλλοντικά βιώσιμη», για «βελτίωση της ποιότητας ζωής για όλους τους κατοίκους, εξισορρόπηση στην κατανομή των πόρων και των ωφελειών από την ανάπτυξη», είναι στάχτη στα μάτια των εργαζομένων, άλλη μια προσπάθεια εξαπάτησής τους. Τίποτε από αυτά δεν είναι εφικτό στο πλαίσιο των καπιταλιστικών, εκμεταλλευτικών σχέσεων παραγωγής. Πρόκειται για ιδεολογική προπαγάνδα που στοχεύει στην πιο εύκολη αποδοχή από τα λαϊκά στρώματα, των φιλομονοπωλιακών αντιλαϊκών επιλογών.
Το ίδιο εύηχοι ακούγονται και πολλοί «γενικόλογοι» στόχοι, αν τους αποσπάσει κανείς από τα υπόλοιπα εργαλεία πολιτικής και από τις στοχεύσεις της αστικής τάξης. Όταν π.χ. το κείμενο κάνει λόγο για έργα βελτίωσης των υποδομών στο οδικό δίκτυο ή στις δημόσιες συγκοινωνίες (μετρό κλπ), δεν πρέπει να διαφεύγει από τους εργαζόμενους, ότι υπονοεί έργα με Σ Δ Ι Τ ή με συμβάσεις παραχώρησης, με κόστος πολλαπλάσιο του αντικειμενικού που θα βαρύνει υπέρογκα τη λαϊκή οικογένεια αλλά και ότι πολλά από αυτά δεν ανταποκρίνονται στην πραγματική ιεράρχηση των λαϊκών αναγκών.
Ειδικά για το δικό μας Δήμο δυστυχώς η πρόθεση της διοίκησης είναι να μην γνωρίζουμε πως θα εξειδικευθεί το Ν. Ρ. Σ. Α , και τι μας ξημερώνει, άλλωστε σήμερα συνεδριάζουμε χωρίς να υπάρχει η πρόταση από τη πλευρά της διοίκησης, που συμφωνεί με το σχεδιασμό, ή πιθανά που διαφωνεί. Η βασική κατεύθυνση όμως γίνεται ξεκάθαρη από το ίδιο το κείμενο. Επιτρέπεται αναφέρει σε πάρα πολλά σημεία του οι δραστηριότητες αναψυχής, πολιτισμού και άλλες ήπιες δράσεις, και ο νοών νοείτω. Συμπεριλαμβανομένων δε και των φωτοβολταικών όλοι καταλαβαίνουμε τι θα αντικρίζουμε στο άμεσο μέλλον.

                Η θέση της Λαϊκής Συσπείρωσης

Από όλα τα παραπάνω αποδεικνύεται στην πράξη, πέρα από ανέξοδους βερμπαλισμούς, η σύμπτωση των φιλομονοπωλιακών, αντιλαϊκών στοχεύσεων της συγκυβέρνησης ΠΑΣΟΚ, ΝΔ για το σύνολο της Αττικής (μέσω του ΝΡΣΑ) και της διοίκησης του κ. Στεργίου, για την πόλη μας (μέσω του Επιχειρησιακού Σχεδίου του δήμου).

Στοχεύσεις κομμένες και ραμμένες στις κατευθύνσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης, όπως αυτές συναποφασίζονται και εφαρμόζονται στη χώρα μας από τα κόμματα της άρχουσας τάξης, με την κατά περίπτωση συνδρομή και των υπόλοιπων κομμάτων του ευρωμονόδρομου.

Στον αντίποδα της αντιλαϊκής αυτής πολιτικής, η Λαϊκή Συσπείρωση ΠΕΝΤΕΛΗΣ, καταγγέλλει το σχέδιο του ΝΡΣΑ, μαζί και τις προβλέψεις του για την πόλη μας, ως ένα πέρα για πέρα αντιλαϊκό κατασκεύασμα τόσο ειδικά για τον χωροταξικό και πολεοδομικό σχεδιασμό, όσο και γενικότερα για την κατεύθυνση της οικονομικής ανάπτυξης που επιβάλλει.

Απαιτεί να παρθεί άμεσα πίσω, ζητάει να μη δοθεί καμία νομιμοποίηση στην κυβερνητική φιέστα της δήθεν διαβούλευσης με την υποβολή βελτιωτικών δήθεν προτάσεων. Χρειάζεται συνολική αγωνιστική απόρριψη από την εργατική τάξη, απ΄ όλα τα λαϊκά στρώματα.

Απαιτείται απάντηση με όρους πολιτικής ρήξης και αντεπίθεσης που θα βάζει στο επίκεντρο την ικανοποίηση των αναγκών των εργαζομένων και της οικογένειάς τους και όχι τη θωράκιση της κερδοφορίας των μονοπωλιακών ομίλων. Χωρίς τη ρήξη αυτή, χωρίς την ανατροπή της καπιταλιστικής παραγωγικής βάσης, δεν μπορεί να ελπίζει κανείς σε ουσιαστική διέξοδο, που να ικανοποιεί το σύνολο των λαϊκών αναγκών.

Μόνο υπό αυτές τις προϋποθέσεις ο Χωροταξικός Σχεδιασμός μπορεί να υπηρετεί:

• Την προστασία του περιβάλλοντος, ιδιαίτερα των δασών, των παράκτιων και νησιωτικών περιοχών, των οικοσυστημάτων, των προστατευόμενων περιοχών.

• Την κατοχύρωση της γης, των νερών, των πλουτοπαραγωγικών πόρων, ως αδιαπραγμάτευτης δημόσιας, λαϊκής περιουσίας

• Την ισόρροπη ανάπτυξη περιοχών και κλάδων της οικονομίας.

• Την προστασία της δημόσιας υγείας, την ασφάλεια απέναντι σε ακραία φυσικά φαινόμενα και τεχνολογικές καταστροφές.

• Τη διατήρηση και ανάδειξη της πολιτιστικής κληρονομιάς.

• Τη διεύρυνση του εργατικού, λαϊκού εισοδήματος, την κατοχύρωση όλων των εργασιακών και ασφαλιστικών δικαιωμάτων των εργαζομένων.-