Από το δίσκο "Ερωτική πρόβα Θανάτου"(1991)
Eρμηνεία: Πανος Κατσιμιχας
Είναι το χρώμα που με τρελαίνει, που με τρελαίνει.
Φτιάχνει στεφάνι στο πρόσωπό μου, με σημαδεύει.
Πώς το φοβάμαι τέτοιο χρώμα, πώς με μεθάει,
Πώς νιώθω φόβο με τέτοιο χρώμα, πώς με μεθάει,
πώς το μισώ, πώς το μισώ!
πώς το μισώ, πώς το μισώ!
Πόθοι κλεισμένοι, φυλακισμένοι, φυλακισμένοι.
Στο αίμα με πάθος μού φέρνουν δίψα, μόνος καίγομαι.
Πώς νιώθω φόβο με τέτοιο χρώμα, πώς με μεθάει,
πώς το μισώ, πώς το μισώ!
Το χρώμα σπάζει πάνω στην πέτρα, μέσα στην άμμο.
Πάει στη μάνα, στο πένθος πάει, με όλα ταιριάζει.
Πώς το φοβάμαι τέτοιο χρώμα,πώς με μεθάει,
πώς το μισώ,πώς το μισώ!
Πώς νιώθω φόβο με τέτοιο χρώμα,
πώς με μεθάει, πώς το μισώ!
Πώς το αγαπώ αυτό το μωβ!
Γεωργίου Βιζυηνού: Αποχαιρετισμός
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου