Πέτρου Παπασαραντόπουλου
Τα αποτελέσματα των εκλογών της 6 ης Μαΐου 2012 και η σημαντική ενίσχυση πολιτικών κομμάτων με έντονη λαϊκιστική ρητορεία, κάνουν επιτακτική την ανάγκη να εξετάσουμε τη σχέση ανάμεσα στις βασικές ιδεολογικές και πολιτικές παραμέτρους της Ευρωπαϊκής Αριστεράς και του λαϊκισμού, προσπαθώντας να εντοπίσουμε αποκλίσεις και συγκλίσεις.
Για να γίνει αυτό δυνατό, πρέπει να προσπαθήσουμε να ορίσουμε τι εννοούμε με αυτές τις δύο έννοιες.
Η Ευρωπαϊκή Αριστερά
Ως Ευρωπαϊκή Αριστερά, στο κείμενο που ακολουθεί, νοείται η πολιτική οικογένεια που έχει προκύψει από τα σοσιαλδημοκρατικά και σοσιαλιστικά κόμματα που διέρρηξαν, από πολλές δεκαετίες, κάθε δεσμό με τον τριτοδιεθνιστικό μαρξισμό-λενινισμό, καθώς και με τα κόμματα που έλκουν την κληρονομιά τους από την απόπειρα να ανανεωθεί εκ των ένδον το κομμουνιστικό πείραμα, αυτό που είχε αποκληθεί ευρωκομμουνισμός.
Αυτή η πολιτική οικογένεια χαρακτηρίζεται από εξαιρετικά εκτεταμένη πολυμορφία και από μια μεγάλη διαφοροποίηση πολιτικών επιλογών, ιδίως μετά την πτώση του τείχους του Βερολίνου. Η ιδεολογική αμηχανία συμβαδίζει με έναν πλούτο αναζητήσεων που συνεχίζονται με αμείωτη ένταση και στις ημέρες μας.
Εντούτοις, μπορεί να βρει κανείς ελάχιστους πολιτικούς και ιδεολογικούς κοινούς παρονομαστές που εντέλει συγκροτούν την οικογενειακή της φωτογραφία.
Κατά την άποψή μας, την πλέον έγκυρη καταγραφή αυτών των παρονομαστών έχει κάνει ο Ιταλός φιλόσοφος Νορμπέρτο Μπόμπιο, με το σύνολο του έργου του [1], όπου μπορεί να εντοπίσει κανείς τις ακόλουθες ιδεολογικές και πολιτικές σταθερές: